Loveable

Ég er með einhverja tómleika tilfinningu í maganum. Finnst stundum eins og ég lifi í einhverju kóma - það er einhver tilfinningaleg flatneskja í gangi. Veit ekki alveg hvað málið er, held að mig vanti að falla fyrir einhverju, einhverjum, verða ástfangin og fá fiðrildi í magann. Draumprinsinn er handan við hornið – það sagði lófalesturinn allavega, þannig að ég bíð bara.

Þó að ég sé með ást í tonnavís sem mig vantar að losna við þá er líf mitt gott. Vikan er búin að vera skemmtileg, fullt af góðum atburðum, góðum vinum og góðri systur. Á miðvikudaginn kom Lene til mín í te. Það er gott að búa svona nálægt hvorri annarri og geta skroppið yfir í te og spjall. Fór svo á Pétur Ben tónleika á miðvikudaginn, stórgóðir tónleikar og einstaklega ”loveable” Pétur. Ég féll fyrir honum (bloggaði smá á myspacið mitt). Á fimmtudaginn fór ég svo á bíódaga á Norðuratlantsbryggju og horfði á Börn Náttúrunnar og hlustaði á fyrirlestur um Friðrik Þór. Mjög hugguleg kvöldstund: skemmtilegur fyrirlestur, góð mynd og gott hvítvínsglas í boði íslenska sendiráðsins.
Í gær var svo massapartý. Anna reddaði mér og Selmu boðskortum í partýið og þar var frítt áfengi þannig að þetta var ókeypis og gott kvöld. Dagurinn í dag er þess vegna búin að vera skinkudagur. Fór á fætur klukkan hálf fjögur...og er að horfa á Melodi Grand Prix núna. Á ég að segja ykkur soldið? Take That var að spila þar live...hahaha.
Ég læt fylgja nokkrar myndir frá gærkvöldinu:

Selma og Magnus. Hann er fara til Suður Ameríku í nokkra mánuði og hélt smá kveðju tam-tam í gær.

Ég og Selma vorum í góðu glensi.

Hún var í neon bol og fékk lánuð neon gleraugu af strák sem við hittum. Samsetningin varð efni í smá myndaseríu.

Ást til ykkar allra (ég er að vinna í að reyna að koma henni út;)

Hulda skinka